Bezpieczne przywiązanie jako czynnik chroniący. Wykorzystanie paradygmatu przywiązania do pracy z dzieckiem i rodziną

Zapraszamy na szkolenie, które celem jest podniesienie kompetencji uczestników w zakresie diagnozowania stylów przywiązania, zaburzeń więzi i ich skutków. W trakcie spotkania zostaną przedstawione kwestie dotyczące:

• kształtowania się przywiązania w rozwoju człowieka,
• zaburzeń związanych z pozabezpiecznym stylem przywiązania i jego konsekwencji dla zdrowia psychicznego dziecka,
• skutków traumy separacyjnej w rozwoju dziecka,
• sposobów rekonstrukcji więzi i budowania bezpieczeństwa w relacji opiekun – dziecko,
• zasad i metod formułowania korektywnych doświadczeń w zakresie więzi w pracy z opiekunem i dzieckiem.

Uczestnik będzie miał możliwość praktycznego przećwiczenia zdobytej wiedzy na konkretnych przypadkach, co umożliwi mu rozwinięcie umiejętności terapeutycznych i interwencyjnych.

• Nabycie wiedzy z zakresu natury kształtowania się więzi, jej znaczenia i roli w rozwoju psychospołecznym człowieka w paradygmacie teorii przywiązania Johna Bowlbego.
• Uświadomienie znaczenia relacji przywiązania jako czynnika chroniącego przed przemocą i zachowaniami ryzykownymi.
• Zyskanie wiedzy nt. podstaw zaburzeń zachowania dzieci i młodzieży, mechanizmów konstytuowania się zachowania nieadaptacyjnego na bazie pozabezpiecznego stylu przywiązania.
• Zyskanie umiejętności diagnozowania zaburzeń więzi i zaburzeń zachowania w pracy z dzieckiem i rodzicem/opiekunem, identyfikacji zagrożeń dla późniejszego funkcjonowania w bliskich związkach.
• Zyskanie wiedzy i umiejętności konstruowania korektywnych warunków i doświadczeń niezbędnych do modyfikacji zaburzeń zachowania w kontekście zaburzeń więzi jako strategii interwencyjnej i profilaktycznej.

• Wzrost kompetencji w zakresie diagnozowania stylów przywiązania, zaburzeń więzi i ich skutków.
• Zyskanie umiejętności formułowania korektywnych doświadczeń w zakresie rekonstrukcji więzi jako element pracy w diadzie dziecko – rodzic/opiekun.
• Doskonalenie warsztatu pracy z dzieckiem i rodzicem/opiekunem w celu modyfikacji nieadaptacyjnych wzorów emocjonalno-behawioralnych dziecka.

1. Teoria przywiązania – implikacje do pracy z rodziną w zakresie budowania bezpiecznej więzi.
2. Relacja przywiązania – jej natura, funkcja i znaczenie w kształtowaniu się zdrowia psychicznego.
3. Style przywiązania, rodzaje, konsekwencje dla rozwoju i sposobów budowania bliskich relacji w dorosłym życiu.
4. Style przywiązania a zachowania ryzykowne.
5. Bezpieczne przywiązanie jako czynnik chroniący przed ryzykownymi zachowaniami.
6. FAS a zaburzenia relacji przywiązania – specyfika funkcjonowania dziecka z FAS.
7. Style przywiązania, ich diagnoza, uwarunkowania i skutki dla psychologicznego funkcjonowania dziecka.
8. Mechanizmy kształtowania się zaburzeń zachowania w oparciu o strategie przystosowawcze wypracowane na bazie pozabezpiecznego stylu przywiązania.
9. Rola, rodzaje i znaczenie korektywnych doświadczeń w zakresie budowania bezpiecznej więzi i bazowego bezpieczeństwa – rola opiekuna korektywnego.
10. Blok ćwiczeń w oparciu o wybrane przypadki.

Podczas zajęć będziemy pracować metodami: wykładu, psychodramy, kwestionariusza diagnostycznego, casus-ów.
 

Osoby pracujące z dziećmi i rodzicami/opiekunami, osoby pracujące z rodzinami zastępczymi i adopcyjnymi, koordynatorzy pieczy zastępczej.

mgr psychologii (Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej – Warszawa), mgr socjologii (Uniwersytet Śląski – Katowice), wieloletni kierownik Ośrodka Interwencji Kryzysowej w Katowicach, wykładowca w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej – Uniwersytetu Humanistycznospołecznego - Wydział w Katowicach, certyfikowany specjalista i superwizor ds. przeciwdziałania przemocy w rodzinie PARPA, certyfikat superwizora interwencji kryzysowej Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, członek Rady Certyfikacyjnej Sekcji Interwencji Kryzysowej PTP, członek Rady Ekspertów ds. Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie przy KCPU w Warszawie, terapeuta w nurcie terapii krótkoterminowej skoncentrowanej na rozwiązaniach, trener asertywności. Specjalizuje się w problematyce przemocy, kryzysu - interwencji kryzysowej, traumy i zaburzeń więzi.